Հասկացե'ք, այն, ինչը մարդ առավել հստակորեն տեսնում է ուրիշների մեջ, նա դա կրում է իր ներսում: Նրա դատողությունները ակտիվ անդրադարձումն են այն բաների, որոնք ճնշված կամ չռեալիզացված են հենց իր մեջ:
Ձենի երկու վանականներ հորդառատ և կատաղի գետի, ծանծաղ մասով անցնում էին մյուս ափը: Նրանցից ոչ հեռու շատ գեղեցիկ երիտասարդ մի աղջիկ էր կանգնած, որը նույնպես ցանկանում էր անցնել մյուս ափը, բայց վախենում էր: Նա վանականներին խնդրեց օգնել իրեն: Նրանցից մեկը աղջկան լուռ դրեց իր ուսերին ու անցկացրեց մյուս ափը:
Երկրորդ վանականը կատաղել էր: Նա ոչինչ չասաց, բայց ներքուստ ամբողջովին եռում էր."Չէ՞ որ դա արգելված է: Գրվածքները վանականներին արգելում են նույնիսկ դիպչել կնոջը, իսկ սա ոչ միայն դիպավ, այլ տարավ նրան իր ուսերի վրա": Երբ նրանք հասան վանք, արդեն երեկո էր: Գրգռված վանականը շրջվեց դեպի առաջինն ու ասաց.
-Տես, ես այդ մասին պետք է պատմեմ վանահորը, ես պարտավոր եմ տեղեկացնել:Դա արգելված է: Դու այդպես չպետք է վարվեիր:
Առաջին վանականը զարմացած հարցրեց.
-Ինչի՞ մասին ես խոսում, ի՞նչն է արգելված:
-Դու մոռացա՞ր,-հարցրեց երկրորդը,-դու երիտասարդ գեղեցիկ կնոջը տանում էիր քո ուսերի վրա:
Առաջին վանականը ծիծաղեց ու ասաց.
-Ես նրան մի րոպեում անցկացրի մյուս ափը ու անմիջապես թողեցի նրան այնտեղ: Իսկ դու դեռևս շարունակում ես տանել նրան:
Հրաչյա Ամիրյան
Ապրելու Արվեստը Գիրք 2
|
Main / 
