|
Տարօրինակ չէ՞ + 02.08.2013 + Հուզիչ և իրական պատմություն + 21.08.2013 + Թե չլինի հանկարծ + 16.12.2012 + Դեպի մեծ աշխարհ: Քայլ առաջին… + 30.09.2013 + Ես շնորհակալ եմ Ամենազոր Տեր + 13.07.2013 + Ինչ է ինձ համար քրիստոնեությունը + 11.08.2011 + «Աստվածամոր կերպարի մեջ կարելի է գտնել մարդու առաքինութ... + 11.10.2013 + Կրկնամկրտություն. Հայ առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը + 07.08.2013 + Աստված կա + 30.06.2013 + Նորից այնտեղ` մեր տուն + 27.10.2012 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել, որ կին է: Բուժքույր էր: Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում: Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին: Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին. -Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ: -Ի՞նչ: -Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին: -Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում: -Այո....
|
|
|
|
|