|
Թվաց... + 04.06.2013 + Ծարավի եմ... + 28.03.2013 + Մի աստղ բացակա էր երկնքում + 20.08.2013 + Բաց նամակ + 30.07.2013 + Նորից այնտեղ` մեր տուն + 27.10.2012 + Երբեմն + 20.08.2013 + Ավետման տոնին ընդառաջ համերգային ծրագիր սիրիահայերի համ... + 16.05.2013 + Արգիշտի Արքա + 09.09.2013 + Ուրախ եմ, որ ապրում եմ եկեղեցու կողքին + 11.11.2012 + Եկեղեցին միշտ օրհնել է մեր բանակը և հայ զինվորին + 26.09.2011 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել, որ կին է: Բուժքույր էր: Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում: Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին: Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին. -Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ: -Ի՞նչ: -Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին: -Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում: -Այո....
|
|
|
|
|