Թե չլինի հանկարծ + 16.12.2012 + Լեգենդ դարձած արտիստը + 16.08.2012 + Երբեմն + 20.08.2013 + Բարվոք է մեզ աստ լինել + 20.07.2011 + 20-րդ դար. Արդյունքներ + 16.08.2012 + Հուշեր Վազգեն Վեհափառի մասին + 26.09.2013 + Ուշացած նամակ + 03.08.2013 + Խոկման արարողություն Բագրատ Սրբազանի քարոզխոսությամբ + 30.06.2013 + Կարևոր մի ժողով + 28.07.2011 + Եվ ես ձեզ հետ եմ + 09.07.2012 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել, որ կին է: Բուժքույր էր: Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում: Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին: Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին. -Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ: -Ի՞նչ: -Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին: -Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում: -Այո....
|
|
|
|
|