|
Ինչպես ծնվեց «Անլռելի զանգակատունը» + 19.08.2012 + Սուրբ Սարգսի տոնի առիթով Խոկման հատուկ արարողություն Հա... + 24.01.2013 + Դու իմ միակը ճակատագրով + 09.07.2013 + Սուրբ Հեղինե + 10.06.2013 + Մի կտոր մանկություն + 16.04.2014 + 20-րդ դար. Արդյունքներ + 16.08.2012 + «Տանգոն մենակ չեն պարում» + 22.07.2013 + Նորից այնտեղ` մեր տուն + 27.10.2012 + Տգեղ է տղմարդկային կեցվածքով կինը + 23.07.2013 + Եթե երիտասարդը մտնում է եկեղեցի և մոմ է վառում, ուրեմն&... + 05.10.2013 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել,  որ կին է: Բուժքույր էր:
Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում:
Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին:
Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին.
-Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ:
-Ի՞նչ:
-Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին:
-Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում:
-Այո....
|
|
|
|
|
Main / Blog 
