|
ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ ՎԵՐՋԻՆ ԶԱՆԳ + 24.05.2013 + Եկեղեցին մշտապես կարիք ունի բարեփոխության եւ վերանորոգո... + 09.10.2013 + Հին նստարանը + 31.08.2013 + Ես, թե նա + 05.06.2013 + Հուշեր Վազգեն Վեհափառի մասին + 26.09.2013 + 20-րդ դար. Արդյունքներ + 16.08.2012 + ՃԵՄԱՐԱՆՆ ՈՒ ՃԵՄԱՐԱՆԱԿԱՆԸ… + 04.10.2013 + Օղի եմ ուզում + 18.08.2013 + ԱՆՑՈՒԴԱՐՁ + 07.12.2014 + “…Հանձն ենք առնում լինել հավատարիմ ազգային ավանդին” + 12.10.2013 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել,  որ կին է: Բուժքույր էր:
Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում:
Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին:
Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին.
-Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ:
-Ի՞նչ:
-Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին:
-Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում:
-Այո....
|
|
|
|
|
Main / Blog 
