|
ՍԵՐԸ + 23.07.2013 + ԱՎԵՏՄԱՆ ՏՈՆԻՆ ԸՆԴԱՌԱՋ + 04.04.2013 + Ծերունին ու երիտասարդը + 25.06.2013 + Աթոռ Հայրապետական Ամենայն Հայոց + 03.08.2012 + Մի կտոր մանկություն + 16.04.2014 + Ինչ է ինձ համար քրիստոնեությունը + 11.08.2011 + Ուշացած նամակ + 03.08.2013 + ՃԵՄԱՐԱՆՆ ՈՒ ՃԵՄԱՐԱՆԱԿԱՆԸ… + 04.10.2013 + «Հավատամք» երգչախումբն արժանացել է 2 մրցնակի + 27.02.2014 + Տղան, տղամարդն ու ծերունին կամ կորած հավատ + 23.08.2013 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել,  որ կին է: Բուժքույր էր:
Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում:
Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին:
Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին.
-Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ:
-Ի՞նչ:
-Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին:
-Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում:
-Այո....
|
|
|
|
|
Main / Blog 
