Հուդայի վերջին գիշերը + 25.06.2012 + Իմ սիրուն հայուհիներ + 23.07.2013 + Դատավճիռն իրականացրին հայորդիները + 28.08.2012 + «Ո՛վ ծոյլ, մրջիւնին գնա, անոր ճամբաները տես ու իմաստուն... + 02.08.2013 + Կրկնամկրտություն. Հայ առաքելական եկեղեցու դիրքորոշումը + 07.08.2013 + Ես աղոթում եմ միշտ + 28.09.2011 + «Աստվածամոր կերպարի մեջ կարելի է գտնել մարդու առաքինութ... + 11.10.2013 + «Հավատամք» երգչախումբն արժանացել է 2 մրցնակի + 27.02.2014 + ԽԱՉՎԵՐԱՑԻ ՄԱՍԻՆ + 14.09.2013 + Դու ուզեցիր + 26.07.2013 +
|
Գլխավոր էջ » 2012 » Օգոստոս » 15
Արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ նա աշխատում էր բանտում: Արտաքինից ու անգամ ձայնից չէիր կարող գուշակել, որ կին է: Բուժքույր էր: Երկու կալանավոր Չարենցից էին խոսում: Կինը միջամտեց` ձեռքի ջուրը դնելով սեղանին ու դառնալով դեպի կալանավորները.
-Օ՜ Չարենցը, շատ լավ եմ հիշում Չարենցին, ես այն ժամանակ էլ էի բանտում
աշխատում, երբ այդ տաղանդավոր մարդը վերջին օրերն էր անցակացնում,
լուսահոգին ձեռքերիս վրա ավանդեց հոգին: Տղամարդիկ ոչինչ չասեցին: Նրա դուրս գալուց հետո մեծահասակ կալանավորը դիմեց երիտասարդին. -Իսկ գիտե՞ս ինչ էր ասում նա 30 տարի առաջ: -Ի՞նչ: -Շանը ոտքերիս տակ սատկացրեցին: -Չարենցի՞ն, Չարենցի նման մեծությանը, այդպե՞ս էր ասում: -Այո....
|
|
|
|
|