20-րդ դար. Արդյունքներ + 16.08.2012 + Երբեմն + 20.08.2013 + Դեպի մեծ աշխարհ: Քայլ առաջին… + 30.09.2013 + Մոլորակի մարդը + 21.07.2012 + «Տանգոն մենակ չեն պարում» + 22.07.2013 + Եկեղեցին միշտ օրհնել է մեր բանակը և հայ զինվորին + 26.09.2011 + Ծառայել պարտավոր են բոլորը + 01.06.2014 + Նախատոնական անականկալ անապահով ընտանիքներին + 29.12.2013 + Խենթ սիրո գիշերվա մեղեդին + 17.07.2013 + Սևակը մոր մասին + 01.05.2014 +
|
Главная » 2013 » Փետրվար » 21
Ձեր սիրտը կատաղի տրոփում է, շունչն էլ կտրվո՞ւմ է: - Դա Սեր չէ, դա Համակրանք է... Ձեզ համար դժվար է նույնիսկ ֆիզիկապե՞ս կտրվել իրարից: - Դա Սեր չէ,դա Տռփանք է... Դուք հպարտանում եք Ձեր զուգընկերոջո՞վ (զուգընկերուհիով): - Դա Սեր չէ, դա Հաջողություն է... - Դուք ցանկանո՞ւմ եք միշտ լինել Ձեր զուգընկերոջ (զուգընկերուհու) հետ: - Դա Սեր չէ, դա Միայնակություն է... -Դուք նրա հետ եք, որովհետև այդպե՞ս է պետք: - Դա Սեր չէ, դա Նվիրվածություն է... Դուք նրան աջակցում եք միայն, որպեսզի չնեղացնե՞ք նրան: - Դա Սեր չէ, դա Խղճահարություն է... Դուք նրա կողքին եք, որովհետև դրա հետ ոչինչ չե՞ք կարող անել: - Դա Սեր չէ, դա ուժեղ Հակում է... Դուք ներու
...
Կարդալ ավելին »
|
Կանանց քոլեջի կին դեկանը նոր ընդունված ուսանողուհիներին ներկայացնում էր մնացածներին: Նա որոշեց, որ տեղին կլինի անդրադառնալ նաև սեքսի և բարոյականության թեմային. -Գայթակղության պահերին ամեն անգամ ըմդամենը մեկ հարց տվեք ինքներդ ձեզ. «Արժե՞ արդյոք մեկ ժամվա հաճույքը փոխել մի ամբողջ կյանք տևող խայտառակության հետ»: Դասախոսության ավարտին, նա ներկաներին հարցրեց` արդյո՞ք հարցեր ունեն իրեն տալու: Աղջիկներից մեկը երկչոտությամբ ձեռք բարձրացրեց և հարցրեց. -Դուք չեք կարող արդյոք պատմել, թե ինչպե՞ս է ձեզ հաջողվում ձգել դա մի ամբողջ ժամ:
|
(Քրիստոնեական առակ) Մի մարդու թվում
էր, որ իր կյանքը շատ ծանր է: Եվ նա մի անգամ գնաց Աստծո մոտ, պատմեց իր
դժբախտությունների մասին ու խնդրեց նրան. «Կարելի՞ է, ես ինձ համար ուրիշ
խաչ ընտրեմ»: Աստված ժպտալով նայեց մարդուն, նրան կանչեց պահեստարան, որտեղ խաչերն էին և ասաց. «Ընտրի'ր»:
Մարդը մտավ պահեստարան, նայեց ու զարմացավ. «Ինչ տեսակ խաչեր ասես չկային
այստեղ` և' փոքր, և' միջակ, և' թեթև»: Մարդը երկար շրջեց
պահեստարաններում`որոնելով ամենափոքր ու ամենաթեթև խաչը: Ի վերջո նա գտավ
փոքրիկ-փոքրիկ, թեթև-թեթև մի խաչիկ, մոտեցավ Աստծուն և ասաց. «Տ'եր Աստված,
կարելի՞ է ես սա վերցնեմ»: «Կարելի է,- պատասխանեց Աստված:-Դա հենց քո սեփականն է, որ կա»:
|
Սատանան իր ճտի հետ նստած էր բարձր լեռան վրա:
Ներքևում` ձորի միջով անցնում էր մեծ ճանապարհը: Ճանապարհով երկու եզ լծած,
ծանր բեռնած մի սայլ էր դնում: Տերը ուրախ քայլում էր նրա կողքով, սուլում
իր համար, եզներով շոյելով` քշում: Հանկարծ
եզներից մեկը ծառս եղավ օձահարի նման, խրտնեց, տռճկի տվեց, գժի պես վեր ու
վար թռավ և սայլի ու մյուս եզան հետ գլորվելով ձորը` ջախջախվեց: Տերը
սաստիկ հայհոյեց. - Այ ես քու սատանայի հերն անիծե՜մ: Սատանայի ճուտ զարմանքով դիմեց հորը. - Այդ մարդն ինչո՞ւ է քեզ հայհոյում, հայրիկ: Չէ՞ որ դու բոլորովին անմեղ ես ու նրանից հեռու: Սատանան քրքջաց: - Է՜, որդի՛ս, եթե իմ մատը եզան պոչի տակ չլիներ, սայլը չէր գլորվի ձորը: ՍԵՐՈ ԽԱՆԶԱԴՅԱՆ
|
|
|
|
|