Այսօր շատ են խոսում միասեռականության մասին, լրատվամիջոցների մեծ մասը մեջբերել է է Ֆրանցիսկոս պապի խոսքերը՝ առանց ուշադիր կարդալու դրանք: Շատերի մոտ այնպիսի տպավորություն կարող է ստեղծվել, որ իբր Կաթոլիկ Եկեղեցու գահակալն արդարացնում է այս մեղքը: Ուստի պիտի փորձեմ շատ ամփոփ ներկայացնել մեր եկեղեցու տեսակետն այս հարցում: Հայ Առաքելական Եկեղեցու տեսակետն այս հարցում միանշանակ բացասական է: Այն հոգևոր ախտ է և մեղք: Ասածիս ապացույցն է, որ թե՛ արվամոլությունը և թե՛ իգամոլությունը որպես մեղք առկա են մեր եկեղեցու ծիսակարգում, ի մասնավորի` մեղքերի ընդհանրական խոստովանության բանաձևում: Աստվածաշունչը տղամարդու և կնոջ արարման վերաբերյալ ճանաչում և ընդունում է մեկ հիմնական սեռային տարբերակում, որ է` արուինը և էգինը: Ինքը Քրիստոս նույնպես հաստատում է վերոգրյալ կարծիքը` ասելով. <<Դուք չե՞ք կարդացել, թե նա, ով սկզբից ստեղծեց, արու և էգ արեց նրանց և ասաց. դրա համար տղամարդը պիտի թողնի հորը և մորը ու պիտի գնա իր կնոջ հետևից. և երկուսը մեկ մարմին պիտի լինեն>> (Մատթ. ԺԹ 4-5): Անշուշտ, երկրորդ մասում Հիսուս ի նկատի ունի Աստծուց մարդուն շնորհված պսակի բնական խորհուրդը, երբ տղամարդը և կինն աստվածային օրհնությամբ ամուսնության դաշն են կնքում: Հետևաբար արարչագործության ծիրից ներս ցանկացած հոմոսեքսուալ հարաբերություն դառնում է հակաբնական և արժանի դատապարտության: Ընդհանրապես արվամոլությունը նողկալի երևույթ և մեղք է համարվում ինչպես Հին Կտակարանում, այնպես էլ` Նոր Կտակարանում: Ս. Գիրքը շատ հստակ պատվիրում է. <<Եթե որևէ տղամարդ մի այլ տղամարդու հետ պառկի, ինչպես կնոջ հետ, նրանք պղծություն գործած կլինեն: Երկուսն էլ մահվան թող դատապարտվեն>> (Ղևտ. Ի 13): Իսկ Նոր Կտակարանում ունենք Պողոս առաքյալի դատողություններն ընդհանրապես սեռական այլասերությունների մասին, որոնցում Տիրոջ աշակերտը խստորեն դատապարտում է և՛ արվամոլությունը, և՛ իգամոլությունը: Երևույթներ, որոնք անհարիր են քրիստոնյաներին և մեղքի արդյունք: Ըստ առաքյալի` մարդ արարածն իր բարոյական անկման պատճառով ճշմարիտ Աստծուն պաշտելու փոխարեն սկսեց պաշտել արարածներին: Եվ սարսափելին այն է, որ տղամարդիկ և կանայք իրենց բնական կարիքներն անբնական կարիքներով փոխանակեցին, այսինքն` արուներն արուների և էգերը էգերի հետ խառնակվելով պղծություն գործեցին: Եվ ինչպես իրավացիորեն նկատում է առաքյալը այդ մարդիկ իրենց անձերում ընդունում էին իրենց մոլորության հատուցումը» (տե՛ս Հռոմ. Ա 26-27): Կարծում ենք, որ քրիստոնյաներս նաև լուրջ դասեր պիտի քաղենք Սոդոմի և Գոմորի պատմությունից. չէ՞ որ Աստված անիծեց այս քաղաքներին և երկնքից կրակ ու ծծումբ տեղացրեց` բնաջնջելով ամեն ինչ հենց նմանատիպ սեռական այլասերությունների պատճառով (տե՛ս Հուդ. Ա 7):