Ուղղակի քայլում էր: Արդեն ո՛չ ցավ էր զգում, ո՛չ սեր, ո՛չ ատելություն. բոլոր զգայարանները բթացել էին: Հոգնել էր… Առավոտյան, երբ եղբորից տրանսպորտի համար 200 դրամ խնդրեց, վերջինիս ու կնոջ միջև հերթական վեճը բռնկվեց: Հարսը լավ գիտեր, որ իր ձայնը լսվում է ու հենց այդ պատճառով էլ բարձրաձայն էր խոսում. -Մինչև ե՞րբ, մինչև ե՞րբ ենք իրեն պահելու: -Լռի՛ր: -Ինչո՞ւ լռեմ, 28 տարեկան է, ինչո՞ւ չի ամուսնանում: -Երբ հարմար թեկնածու ունենա, այն ժամանակ էլ կամուսնանա: -Հարմա՞ր,- քմծիծաղեց հարսը,-չլինի՞ բանկիր կամ պատգամավոր փեսացուի եք սպասում: Կողքի շենքի Արտյոմն ինչ վատն էր, որ չուզեց: -Արտյոմը թմրամոլ էր: -Հա ի՞նչ անենք: -Ձայնդ կտրի՛ր: -Որքան եմ ատում այդ աղջկան, մի՞թե չի հասկանում, որ ինքը վաղուց ավելորդ է այս տանը: -Լռի՛ր, սա նաև իր տունն է: Չսպասեց, որ եղբայրը ննջարանից դուրս գա և 200 դրամը տա, անաղմուկ դուրս եկավ տանից: Ոտքով բավականին շատ քայլեց, մի քանի աշխատանքային գործակալություններ մտավ, որպեսզի տեսնի աշխատանք կա՞ արդյոք, սակայն բոլոր տեղերում նույն պատասխանն էր` կզանգահարենք: Ո՞վ է ասել, որ եթե խելացի ու գեղեցիկ ես, ուրեմն նաև հաջողակ ես: Ո՛չ, գեղեցկությունն ու խելքը երբեմն պատուհաս են: Շատ լավ աշխատանք ուներ, ամեն ինչ հարթ էր ու հրաշալի, մինչ այն պահը, երբ նոր տնօրեն եկավ: Սկզբում ակնարկներով, հետո արդեն շատ պարզ ասաց. «Կամ սիրուհիս կդառնաս, կամ կյանքդ դժոխք կդարձնեմ»: Այդպես էլ արեց. կյանքը դժոխքի վերածեց, որովհետև նա սիրուհի չդարձավ: Մինչ աղջիկը որոշեց աշխատանքից դուրս գալ, տնօրենը «գլխին սարքեց». բավականին մեծ գումարի պակասորդ: Մեկ տարի աշխատեց առանց աշխատավարձի՝ ամեն օր լսելով նույն նվաստացուցիչ առաջարկները: Մի օր էլ, երբ համբերությունը սպառվեց, ուղղակի երեսին շպրտեց. - Բավակա՛ն է, ես այլևս այսպես չեմ աշխատի, արե՛ք, ինչ ուզում եք: -Եթե դու այստեղից դուրս գաս, օդերդ կփակեմ: Աղջիկը սկզբում չհավատաց նրան: Մեկ այլ աշխատանք գտավ, բայց երկու օր հետո առանց պատճառի հեռացվեց աշխատանքից: Երբ նույն երևույթը կրկնվեց մի քանի անգամ, հասկացավ, որ նա իրեն հետևում է: Հետո հանդիպեց ընկերուհուն, ցանկացավ մի քիչ գումար խնդրել, բայց ամաչեց ու, մանավանդ, վիրավորվեց, երբ ընկերուհին ակնարկեց. -Լավ դե, դու էլ համաձայնեիր, հիմա շատերն են ամուսնացած տղամարդկանց սիրուհիները դառնում : Հիմա և՛ լավ աշխատանք կունենայիր, և՛տուն, և՛ մեքենա, ու այսքան խնդիրներ էլ չէիր ունենա: -Հասմի՛կ, դու հասկանու՞մ ես, թե ինչ ես ասում: -Այո՛, հիմա բոլոր աղջիկներն էլ քնում են իրենց ընկերոջ կամ սիրեկանի հետ: -Ների՛ր, բայց դու հիմարություններ ես ասում, ու քո ասածը զրպարտանք է: Չի՛ կարելի բոլոր աղջիկների մասին նման կերպ արտահայտվել: -Է՜հ ընկերուհիս, միամիտ ես: Ամոթ էլ է 28 տարեկանում կույս լինել, մանավանդ, որ հիմա տղաները դրան ուշադրություն չեն դարձնում, ավելի լավ է կյանքը վայելես: -Հասմի՛կ, ինձ համար կյանքի վայելքը դրա մեջ չէ ու չեմ ամաչում, որ կույս եմ: Ների՛ր, բայց ինձ դուր չի գալիս, որ դու այսպես ես խոսում: -Լավ, քո իրավունքն է, ինչ կուզես արա, հետո կհասկանաս, որ երիտասարդությունդ անցնում է, ու ոչ մեկին էլ պետք չես: Վերջին ժամանակներս անհաջողությունն անհաջողության հետևից բախում էր նրա դուռը: Նախ հայրն ավտովթարից մահացավ, հետո՝ մայրը` երկարատև հիվանդությունից, իր աշխատանքային խնդիրները, իսկ ամենամեծ անհաջողությունը այն էր, որ մարդիկ իրեն չէին հասկանում: Մենակ էր մնացել… Զանգեց հին աշխատակիցներից մեկին, ում հանդեպ անտարբեր չէր. « Ների՛ր, հիմա զբաղված եմ, 5 րոպեից կզանգեմ»: Հինգ րոպեն դարձավ հինգ ժամ… Արդեն երեկո էր: Տուն գնալ չէր ուզում, ոտքերը սարսափելի ցավում էին, բայց հոգ չէր, ավելի լավ է՝ ոտքերը ցավեն, քան գնա տուն, ու հոգին ցավի հերթական տեսարաններից: Նա ավելորդ է, ոչ մեկին պետք չէ, ո՞ւմ է պետք իր ապրելը: Այսպես ապրելուց մեռնելն ավելի լավ է: Քայլերն ուղղեց դեպի կամուրջ, կանգնեց ու սկսեց նայել գիշերվա մեջ ընկղմվող քաղաքին: Գլուխը պտտվում էր. ամբողջ օրը միայն մեկ բաժակ սուրճ էր խմել: Այդպես այլևս չէր կարող շարունակվել, մենակ էր, պետք չէր ոչ մեկին, ու գլխում կարծես մի ձայն անընդհատ ասում էր. «Դու պետք չես ոչ մեկին, պե՛տք չես, պե՛տք չես…»: Պայուսակը մի կողմ գցեց ու բարձրացավ կամուրջի բազրիքին: Մի պահ վարանեց, բայց հետո հասկացավ՝ մեկ է սպասող չունի: Եթե գոնե ծնողները կենդանի լինեին… Հեռվից նկատեց ոստիկաններին, պետք չէ այլևս վարանել, պետք էր արագ գործել, քանի դեռ չեն մոտեցել: Թռավ… Ամբողջ կյանքը կադր առ կադր սկսեց անցնել աչքերի առջևով. մանկությունից մինչ այժմ՝ բակ, մանկապարտեզ, դպրոց, համալսարան, ծնողներ, ընկերներ, միակ ու անփոխարինելի, բայց և անպատասխան սեր: Ապա նրա աչքին երևաց, թե ինչպես իր աջ կողմում երկինքը սպիտակեց ու տեսավ, թե ինչպես է ինքը դուրս գալիս բարձրահարկ շենքից` աշխատանքային համակարգիչը ձեռքին, իսկ դրսում իրեն սպասում են մի տղամարդ ու երկու փոքրիկ, որոնք իրեն տեսնելով, վազելով առաջ են գալիս: Հասկացավ՝ դա իր ապագան էր, իր աշխատանքը, իր ամուսինն ու երեխաները: Հենց այդ պահին հիշեց Աստծո մասին: Հասկացավ, որ Աստված իր համար այլ ծրագրեր ուներ, իսկ նա պահի ազդեցության տակ գործել էր աններելին: Ափսոսաց. «Եթե այս քայլն արած չլինեի…»: Սթափվեց իր ձախ կողմում այս ու այն կողմ գնացող սարսափելի ուրվականներից: Պարզ էր, որ վերջն է, իսկ այն, ինչ սպասվում էր, նրան ավելի սարսափելի թվաց ու շշնջաց. « Ների՜ր Աստված իմ …»:
Main / Blog 
Հոգնել էր… 
Հետո հանդիպեց ընկերուհուն, ցանկացավ մի քիչ գումար խնդրել, բայց ամաչեց ու, մանավանդ, վիրավորվեց, երբ ընկերուհին ակնարկեց. 
Ամբողջ կյանքը կադր առ կադր սկսեց անցնել աչքերի առջևով. մանկությունից մինչ այժմ՝ բակ, մանկապարտեզ, դպրոց, համալսարան, ծնողներ, ընկերներ, միակ ու անփոխարինելի, բայց և անպատասխան սեր: Ապա նրա աչքին երևաց, թե ինչպես իր աջ կողմում երկինքը սպիտակեց ու տեսավ, թե ինչպես է ինքը դուրս գալիս բարձրահարկ շենքից` աշխատանքային համակարգիչը ձեռքին, իսկ դրսում իրեն սպասում են մի տղամարդ ու երկու փոքրիկ, որոնք իրեն տեսնելով, վազելով առաջ են գալիս: Հասկացավ՝ դա իր ապագան էր, իր աշխատանքը, իր ամուսինն ու երեխաները: Հենց այդ պահին հիշեց Աստծո մասին: Հասկացավ, որ Աստված իր համար այլ ծրագրեր ուներ, իսկ նա պահի ազդեցության տակ գործել էր աններելին: Ափսոսաց. «Եթե այս քայլն արած չլինեի…»: 
