Ես գիտեմ մենք վաղ, թե ուշ կհանդիպենք,
Դու կասես, որ երկար էիր դրան սպասել,
Բայց միշտ ամաչել էիր ինձ նամակ գրել,
Ես կնայեմ դեմքիդ ու կժպտամ մեղմ:
Դու կխոսես զգացմունքներից քո վեհ,
Ու թե որքան կարևոր եմ քո համար ես,
Սիրտս կդողա թաքուն հրճվանքից, կյանքը կստանա գեղեցիկ գույներ, Ու կժպտամ մեղմ:
Դու ինձ կպատմես հեքիաթներ բազում,
Որոնք լավ գիտես, որ սիրում եմ ես,
Ամուր կսեղմես ինձ կրծքիդ ու կգուրգուրես,
Իսկ ես կժպտամ քեզ` սիրալիր ու մեղմ:
Ու հետո հանկարծ և ահասկանալի դու կկսկսես մթնել,
Փոթորկից առաջ մթնող օրվա պես,
Ես կանհանգստանամ, լուռ հետ կքաշվեմ,
Ու կժպտամ մեղմ:
Դու կասես խոսքեր, որից կտրտմեմ,
Կբացատրես, որ անհար է... որ մենք չենք կարող միասին լինել...
Կշանթահարվեմ,
Բայց միևնույն է կժպտամ քեզ մեղմ:
Ու կառաջանան իմ մոտ բազմաթիվ հարցեր,
Որոնք, դու անպատասխան կթողնես,
Կվիրավորվեմ ես ու կսրտնեղեմ,
Բայց կժպտամ քեզ մեղմ:
Հետո կգնաս,
Կուղեցկեմ հայացքով քեզ լուռ`
Տրտմած ու տխուր,
Ու կժտամ մեղմ:
Ու կթվա, թե երազ է եղել,
Ցնորք էր, տեսիլք, կամ մտքի թռիչք,
Կսթափվեմ, կարթնանանամ այդ շփոթ նիրհից,
Ու կժտամ մեղմ......
|
Main / Blog 
