Հասցեատերը ես էի , հասցեն իմն էր, հասցեի <շնիկն> էլ ասես անհանգիստ վնգստում էր:
Հասցեն իմն էր, բայց ինչո՞ւ կարմիր: Հա, երևի մոդա է: Հիմա ոչ միայն մարդիկ, այլ գույներն էլ են  խառնվել, ամեն ինչ խառնվել է`հասցե, հասցեատեր, ծրար:
-Պա´պ, հասցեի վրա այս կոճակը սեղմում ես, ու դառնում է կապույտ, կամ սև կամ բորդո ու կարդում ես:
Աղջիկս է:
Նա իրեն համարում է համակարգիչների մեծ գիտակ, թեև ընդամենը առաջին դասարանում է:
-Այսինքն, ինչպե՞ս թե կապույտ: Իմ երազանքների՞ նման:
-Դե, լա´վ էլի, ուղղակի կապույտ, ու կկարդանք, սեղմի´ր:
-Այսինքն, ինչպե՞ս թե սև: Իմ ապրած տարիների՞ նման:
-Լա´վ էլի, պա´պ: Սեղմի´ր, չէ՞ որ շատ ենք սպասում, սա մեր առաջին նամակն է: Ես երբեք համակարգչով չեմ կարդացել նամակ:
Ու աղջիկս թաքուն նայում է խոհանոցի կողմը, որտեղ աշխարհում եղած ու չեղած բոլոր ափսեներն ամեն անգամ համերաշխ ձայնակցում են մոր տեդադրած մեկ ափսեին:
...
Կարդալ ավելին »
|
|
Main / Blog 
