Համառորեն չէի ուզում կարդալ Սամվել Կարապետյանի հերթական ցնդաբանությունը: Բայց ամեն դեպքում այսօր կարդացի: Այն, որ այդ մարդու կյանքում ինչ - ինչ անձնական խնդիրներ կարող էին բերած լինել հոգեկան խանգարումների, սկսում եմ չկասկածել:
Կարող ես չսիրել եկեղեցին, կարող ես մտածել ինչ ուզում ես, բայց խոսել բացահայտ վիրավորական արտահայտություններով պարոն Կարապետյան, տղամարդուն չի սազում:
Կարծում եմ պատճաշ ձևով դուք կարիք ունեք պատմությունն ուսումնասիրելու, որպեսզի նման հերհուրանքներ չգրեք ու չզբաղվեք շարքային բամբասկոտությամբ:
Իսկ եթե ուզում եք հոգևորականները իրենց հովվի պես պահեն, դուք որպես հավատացյալ, առաջին հերթին ձեզ որպես հոտի անդամ պահեք, ոչ թե հոշոտող գայլի:
Ես չեմ բացառում, որ եկեղեցու ներսում կարող են ինչ-որ խնդիրներ լինել, կամ կան հոգևորականներ, որոնք մեր բոլորի պատկերացրած կատարյալ վարքագիծը չեն ցուցաբերում, ու այդ մասին պետք է բարձրաձայնել: Այո, խնդիրների մասին իհարկե պետք է խոսել, բայց դա կարելի է անել քաղաքակիրթ ձևով, ու տեղ
...
Կարդալ ավելին »
|
|
… Մի կիսաքանդ հին վանք էր,
Փոքրիկ լեռան գագաթին,
Ճանապարհն էլ շատ հարթ էր,
Հեշտ էր հասնել այդ վանքին:
… Բարձրանում էր մի տղա,
Դեպի վանքն այդ ամայի,
Ու լուսինը լուսընկա
Ուղեկցում էր տղային:
…………………………………
… Վանքի մեջքը կոտրված էր,
Ժամանակի հետքն էր դա,
Ճանապարհն արդեն քանդված էր,
Ո՞վ կգնար դեպի նա:
… Բարձրանում էր դեպի վանքը,
Մի մարդ ճամփով խորդուբորդ,
Թույլ շողերով արեգակն էր
Թույլ աչքերին ուղեկցորդ:
…………………………………
… Վանքը չկար ավերակ էր,
Տեղում ցավն էր սևարմատ,
Ճանապարհն էլ խոտածածկ էր՝
Ոտքի կարոտ հուսահատ:
… Ցուպը ձեռքին մի ծերունի,
Հույսի լույսը դեռ սրտում,
Մոլորվե՞լ էր, ի՞նչ էր փնտրում,
Փոքրիկ լեռան ստորոտում:
Ստեփան ՈՒՄԱՌ
|
|
Main / Blog 
